Cuma

GEZİ

 


 Geçen gece çok geç bir saatte omuzlarım çökmüş, moralim düşük, aklım Gezi’de eve dönerken düşündüm de; Biz gücümüzü böyle alıyoruz. Bazen omuz omuza verip gazdan öksüre öksüre koşmaktan, bazen korkup yarım sokak geri kaçmaktan, bazen tutarlı, yaratıcı, kararlı ve sabırlı yollardan, bazen de sarılmaktan, dinlemekten ve ağlamaktan alıyoruz biz gücümüzü. Aslında Gezi; tanımadığımız birinin dokunuşuyla, tanımadığımız bir elin yüzümüzü sütle yıkamasıyla ve tanımadığımız bir ağzın 'iyi misin' sorusuyla var ediyor kendini. Evet bu gerçekten daha başlangıç. Gönüllerimizi ferah, zihinlerimizi diri tutalım. Unutmayalım, bizler kırılganız. Bir o kadar da uyanık kalalım.